هدف طرح پژوهشي حاضر، بررسي جايگاه عقل درانديشه سياسي حضرت امام خميني به عنوان فقيهي اصولي است كه بهره‌گيري از «منهج اجتهاد» و «مرجعيت»، توانست نظام سياسي جمهوري اسلامي را بنيان گذار. ايشان با استناد به براهين عقلي به ارائه واثبات نظريه ولايت فقيه پرداخت.بررسي جايگاه عقل به عنوان ابزار شناخت و منبع معرفتي مهم و مبنايي در انديشه سياسي حضرت امام خميني، مساله اصلي رساله حاضر است و از آنجايي كه مفاهيمي همچون «عقل»، «حكومت اسلامي»، «ولايت فقيه و حدود اختيارات آن» ، ذيل مباحث كلان دين از جمله نبوت و امامت مي‌آيد، بنابراين از روش كلام سياسي استفاده شده است، چه اينكه مباحث كلان دين عموماً در حوزه كلام قابل طرح هستند.حضرت امام خميني، به عنوان فقيهي اصولي، ضمن اعتقاد به صلاحيت عقل، جهت فهم و ادارك نصوص ديني، توانايي استنباط واستخراج تكاليف ديني از متون ديني را نيز دارد. ايشان همچنين معتقد است كه عقل همچنان كه به عنوان ابزار شناخت مي‌تواند راهگشاي فهم و اراك باشد، مي‌تواند خود نيز به عنوان منبع معرفتي مهم در كنار كتاب و سنت قرار گيرد.بنابر اين عقل از جايگاهي بنيادين در منظومه فكري و انديشه سياسي حضرت امام خميني برخوردار است.