مساله ی اصلی این پایان نامه بررسی چگونگی فعالیت برخی انجمن ها و بنیادهای خیریه غیر دولتی در شهر تهران در پیوند با نهضت امام خمینی(ره) در داخل و خارج از ایران در فاصله سال های 1342 تا 1357 است که با استفاده از رویکرد توصیفی به بررسی بخشی از فعالیت های این گونه موسسات و مراکز خیریه دینی- سیاسی پرداخته است.از مهمترین محورهای این نوشتار، بررسی و تحلیل مسائلی است که مبارزین سیاسی برای خروج از تنگناهای مالی به وجود آمده از سوی رژیم با آن مواجه بودند. از جمله مهمترین اقداماتی که در این راستا انجام شد می توان به تأسیس صندوق-های قرض الحسنه، راه اندازی شرکت هایی نظیر «دژ ساز»، تأسیس کارخانه هایی از سوی متمولین پیرو امام برای برطرف نمودن مشکل اشتغال زندانیان سیاسی آزاد شده و همچنین ارسال کمک به محرومین کشور یاد کرد.در نهایت، نگارنده طی بررسی های خود به یک نتیجه کلی رسید و آن این که حمایت های مالی از زندانیان سیاسی مخالف رژیم و خانواده های اینان و نیز کمک به اشاعه ی اید ه ی انقلاب اسلامی در خارج از ایران و همچنین کمک رسانی به مناطق محروم ایران، از منظر مبارزان سیاسی ایران یک عامل مهم برای گسترش انقلاب تلقی می شد به همین خاطر گروه های مبارز برای رسیدن به اهداف و آرمان های خود به این امر عنایتی ویژه داشتند و سعی می نمودند با تقبل بخشی از هزینه های نهضت، هم به جذب نیروها و اقشار مختلف بپردازند و هم باعث دلگرمی مبارزین شوند. واژگان کلیدی : انجمن های خیریه، انقلاب اسلامی، مبارزان سیاسی، بازاریان، روحانیان.