چكيده: پژوهش حاضر به بررسی تشکل های سیاسی در گفتمان سیاسی امام خمینی(ره) می پردازد. روش به کار رفته در این پژوهش اکتشافی و تحلیلی است که در بخش تحلیلی، از روش تحلیل گفتمان استفاده گردیده است. مسئله ی اصلی که این پژوهش به مقام پاسخ گویی آن برآمده بدین ترتیب است، که آیا پدیده ی تشکل های سیاسی در گفتمان امام(ره) امری پذیرفته شده است؟ به عبارتی آیا امام(ره) در گفتمان سیاسی خود اصل تشکل های سیاسی را می پذیرد و به آن ها اجازه ی حضور و فعالیت را می دهد، یا این که در این گفتمان آن ها را به حاشیه رانده و رد می نماید؟ همواره اين شائبه مطرح بوده است كه اساساّ اصل وجود تشكل، تحزب در گفتمان سياسي امام(ره) چندان جایگاهی نداشته و ایشان هيچ اعتنا و وقعي براي اين مهم قائل نبوده اند. مختصراً باید اشاره داشت از آن جایی كه مردم سالاري يكي از اركان مستحکم و پایدار در اندیشه و گفتمان سياسي امام خمینی(ره) به شمار مي رود، ایشان در گفتمان خود هيچ گاه مخالفتي با فعاليت آزادانه ي تشكل هاي سياسيِ منبعث از دل مردم که در چارچوب قانون اساسي و منطبق با مصالح حكومت اسلامي هستند، نمي نمايد، مگر در مواردي كه اين فعاليت ها در تضاد با مصالح اسلام و جمهوری اسلامی باشد. در حقیقت امام(ره) همواره بر ضرورت نظم و سامان سياسي تأكيد داشته و به پذیرش اصل تشكل و تحزب سیاسی در حکومت اسلامی مبتنی بر ولایت فقیه به مثابه يك حق حیاتی نگریسته اند اما پذیرش یا رد یک تشکل سیاسی از سوی ایشان به ایده و ماهیت آن ها بستگی خواهد داشت. واژگان کلیدی: امام خمینی(ره)، تشکل و تحزب، تشکل های سیاسی، گفتمان سیاسی، گفتمان سیاسی امام خمینی(ره)، اسلام سیاسی؛