تثليث خدا، انسان و عالم در نگاه هستي¬شناختي عرفان اسلامي بر اساس لب لباب آموزه¬هاي اين مكتب يعني وحدت وجود، ويژگي-هاي منحصر بفردي را شامل مي¬شود كه قابل تأمل است؛ مثلاً در فرآيند تجلي انسان به عنوان عالم صغير و عالم به عنوان انسان كبير، ظهورات اجمالي و تفصيلي خدا محسوب مي¬شوند كه همين، حكايت از نوعي تشابه حداقل ابتدايي در تثليث مذكور را دارد. حال اين مسئله در آموزه¬هاي ابن¬عربي و برخی شارحينش به طور جدي¬تر و با روشمندي قابل تأملي به عنوان يكي از اصول اساسي عرفان ابن¬عربی به چشم مي¬خورد، به ويژه با محور قرار دادن انسان، به عنوان كون جامع حق و خلق، مسئلة فوق از انسجام خاصي برخوردار مي¬شود كه از اين منظر، مقايسة ابعاد وجودي انسان با ساير طبقات هستي اعم از صقع ربوبي و عوالم خلقي، تناظر جالب توجهي را پيش رويمان مي¬نهد كه، علاوه بر اينكه رهيافتي خواهد بود بر انسان¬ شناسي و جهان ¬شناسي عرفاني، جنبة زيبايي ¬شناختي آن نيز قابل چشم پوشي نيست. شايان ذكر است بيان آراء حضرت امام نيز به عنوان يكي از صاحب نظران عرفان اسلامي از جنبه¬هاي اصلي اين پايان¬نامه است. كليدواژه: كون جامع، عالم صغير، انسان كبير، مكتب ابن عربي، امام خميني(س)