پایان نامه ای که پیش رو دارید با عنوان « فعالیت صنفی معلمان تهران از 1320 تا 15 خرداد 1342» در پی پاسخ به این پرسش اصلی است که با توجه به تحولات سیاسی و اقتصادی کشور در دوره تاریخی 1320 تا 15 خرداد 1342، هدف و خواسته های معلمان تهران از انجام فعالیت صنفی چه بوده است؟ و آنان برای تامین خواسته های صنفی خود چه تعاملاتی با مقامات وقت و سایر گروه ها داشته اند؟ مدعای اصلی این پژوهش آن است که هدف اصلی فعالیت های صنفی معلمان تهران در دوره مذکور، تلاش برای بهبودی وضعیت اقتصادی و اجتماعی شغلی بوده است و آنان از طریق چانه زنی و مذاکره با مقامات و در نهایت با برپایی اعتصاب سعی در رسیدن به خواسته های خود داشته اند. برای اثبات مدعای اصلی زمینه ها و روند سه اعتصاب معلمان در سال های 1326، 1327 و 1340 و دوران نهضت ملی شدن نفت بررسی شد. مسئولان جامعه لیسانسیه های دانشسرای عالی، مهم ترین تشکل صنفی معلمان تهران، بعد از بد شدن وضعیت شغلی و اقتصادی معلمان در تاریخ های ذکر شده به مذاکره و چانه زنی با مقامات وقت پرداختند و پس از آن که از این راه ها طرفی نبستند اعتصاب را به عنوان آخرین راه انتخاب کردند. در این میان اعتصاب معلمان در اردیبهشت سال 1340 از همه فعالیت های پیشین معلمان مهم تر بود. چون در ادامه، اعتصاب جنبه سیاسی پیدا کرد و وسعت و گستردگی آن طوری بود که موجب تغییر دولت و ایجاد فضای نیمه باز سیاسی سال های 1340 تا 1342 شد که حوادث آن بخشی از ریشه های انقلاب اسلامی سال 1357 را شکل دادند. واژه های کلیدی: فعالیت صنفی، معلمان تهران، اعتصاب، جامعه لیسانسیه های دانشسرای عالی، محمد درخشش، ابوالحسن خانعلی