مبحث عدالت در حوزه هاي مختلفي چون اجتماع ، اقتصاد ، قضا و...مطرح مي شود ليكن در اين پژوهش به مفهوم شناسي عدالت سياسي در انديشه امام خميني مي پردازيم. ما در اين پژوهش با روش توصيفي درصدد پاسخ به اين سئوال كه عدالت سياسي در انديشه امام خميني چه شاخص هايي دارد هستيم. امام خميني به عنوان تأسيس كننده يك حكومت ونظام سياسي مبتني بر مشروعيت الهي به آراي مردم ومقبوليت اكثريت در حكومت اعتقاد داشته ، ايشان ايفاي نقش هاي سياسي را حق مسلم هر ملتي مي دانستند كه نه فقط آراء مردم در تأسيس نظام سياسي شرط ولازم است بلكه حضور مداوم ملّت در تعيين سرنوشت خود و نظارت دائمي بر مسئولان جز حقوق جدايي ناپذير آنهاست. البته از نظر ايشان عدالت هدف غايي ونهايي نبوده بلكه هدفي مياني است به اين معني كه نبايد نگاه به انسان صرفاً مادي باشد و از بُعد اصلي وكمال مطلوب كه همان بُعد معنوي وخدا محوري در زندگي است غافل شد. در اين تحقيق بيان مي گردد كه مفهوم عدالت سياسي در انديشه امام خميني نسبت روشني با بحث اعطاء حقوق سياسي متقابل مردم ، جامعه وحكومت دارد .همچنين براساس تعريف اعطاء حق به ذي حق تلاش خواهد شد تا مفهوم عدالت شاخص سازي شود. کلیدواژه ها: امام خمینی ، عدالت ، عدالت سیاسی ، مشارکت سیاسی برابر ، امنیت سیاسی برای همگان