موضوع این پایان¬نامه آینده ایدئولوژی انقلاب اسلامی و امکانات نظری حوزه¬عمومی می باشد. در این تعریف حوزه¬عمومی حاصل تعامل مبادی قدرت، یعنی انسان¬هاست. تعامل مشترکی که در فعالیت حوزه¬عمومی جایی که عمل صورت عینی و عمومی می¬پذیرد، شکل خواهد گرفت. بنابراین نمادهای حوزه عمومی پارلمان ، مطبوعات و احزاب سیاسی نتیجه تفکیک اشکال گوناگون فعل انسانی¬اند. در این تحقیق سعی بر آن است تا اطلاعات به صورت کتابخانه¬ای گردآوری شده و روش مورد استفاده تحلیلی¬ ¬- توصیفی خواهد بود. لذا از آنجا كه ايدئولوژي انقلاب اسلامي نيز براساس ركن جمهوريت آن محصول يك گفتمان فراطبقاتي و خواست تمامي ايرانياني بود كه پاياني بر يك شيوه¬ي زيست سياسي- تاريخي را رقم زدند، مي¬تواند فاقد نقطه¬ي انتها باشد. به نظر مي¬رسد چنين ايده¬اي در پرتو تعميق حوزه¬هاي عمومي امكانپذير و قابل احيا است راهكار مفهومي تحقق اين ايده باز توليد قدرت سياسي در شكل «روابط كلامي- زباني» آن هم در فضاي عمومي است. کلمات کلیدی: حوزه¬های عمومی، عمل، کنش¬ارتباطی، پارلمان، احزاب، مطبوعات.