در طول تاریخ اندیشه اسلامی مسئله «اراده الهی و نسبت آن با اراده انسان» همواره مورد بحث و گفتگو بوده است. از آنجا که مهم¬ترين شخصيت عرفان نظري ابن عربي است و امام خمینی(س) نیز با نگاهی دقیق به مسئله اراده پرداخته و از طرفی هر دو بزرگوار از نظر عرفانی این مسئله را تحلیل کرده¬اند، لذا اين پايان¬ نامه با هدف تبيين شباهت¬ها و تفاوت¬هاي آراي امام خميني(س) و ابن عربی در باب نحوه ارتباط اراده الهی و اراده انسان تدوين گرديده است. در پاسخ به این سؤال که نحوه ارتباط اراده الهی و اراده انسان چگونه است، آرای گروه¬های مختلف کلامی و فلسفی و عرفانی مطرح شده و در نهایت به تبیین و مقایسه دیدگاه¬های ابن عربی و امام خمینی پرداخته شده است، که نتایج به دست آمده نشان می¬دهد امام خمینی(س) و ابن عربی در رد و ابطال عقاید اشاعره و معتزله هم عقیده هستند. دیدگاه هر دو بزرگوار امر بین الامرین است که در تبیین آن در بعضی موارد شباهت¬هایی وجود دارد و برخی وجوه افتراق نیز در آرای آن¬ها به چشم می¬خورد. در نهایت اینکه ابن عربی معتقد است پذیرش این حقیقت که حق و خلق هر دو در تحقق یک فعل سهیم هستند، انسان را دچار نوعی حیرت می¬کند و حتی از حیرت خویش نیز دچار حیرت می¬شود. در حالی¬که امام خمینی(س) معتقد است درک حقیقت امر بین الامرین برای اولیاء کامل الهی میسر است و واصلان درگاه احدیت و کسانی که به مقام ولایت مطلقه رسیده¬اند، قادر به درک و شناخت درست از این حقیقت هستند. واژگان کلیدی: اراده الهی، اراده انسان، امر بین الامرین، وحدت شخصی وجود