ارائه الگو و شیوه‌های حکومت کردن،مسئله‌ای است که همواره در دوره‌های گوناگون، و در میان متفکران و اندیشه‌ورزان سیاسی مطرح بوده است. در این میان گروهی از آن‌ها حکومت را از آن خواص و نخبگان می‌دانند و گروه دیگر از آن مردم و توده‌ها، که با توجه به همین موضوع، نسبت و رابطه میان نخبگان و توده‌ها و نحوه تعامل و ارتباط میان آن‌ها در شکل و ساختار و محتوای سیاست و حکومت بسیار اثرگذار است. تا آنجا که به میزان اهمیت دادن ما به هر کدام از این دو، شاهد شکل‌گیری ساختارهای متفاوتی خواهیم بود. پژوهش حاضر در پی تبیین دیدگاه امام خمینی (س) نسبت به توده‌ها و نخبگان و جایگاه هر یک در نظریه جمهوری اسلامی بوده و در تلاش است تا با بهره‌گیری از روش روش تحلیلی و تبیینی به این سئوال که: «در اندیشه سیاسی امام خمینی (س) چه رابطه‌ای بین جایگاه نخبگان و توده‌ها وجود دارد و در نهایت از حیث سیاسی اولویت با کدام گروه می‌باشد؟» پاسخ دهد، که در همین راستا فرضیه‌ای بدین شکل سامان‌دهی شده است که « بر اساس دیدگاه امام خمینی که بر گرفته از مبانی اسلامی می‌باشد، هرچند امر حکومت کردن، انتخاب و تعیین حاکم همگی بر اساس نقش و جایگاه اکثریت مردم تعریف می‌شود اما نخبگان نقش بسیار مهم و تعیین‌کننده‌ای را در راهنمایی و هدایت عوام جامعه دارند.» از یافته‌ای پژوهش می‌توان اشاره داشت که، حضرت امام خمینی(س) میان گروه نخبگان و توده‌ها رابطه‌ای دو سویه و تعاملی را در نظر دارد. رابطه‌ای با ویژگی‌هایی چون: تعامل، هم بستگی و ارتباط دائمی و پویا که میان این دو گروه برقرار است. بر اساس دیدگاه امام خمینی که بر گرفته از مبانی اسلامی می‌باشد، هرچند امر حکومت کردن، انتخاب و تعیین حاکم همگی بر اساس نقش و جایگاه اکثریت مردم تعریف می‌شود اما نخبگان نقش بسیار مهم و تعیین‌کننده‌ای را در راهنمایی و هدایت عوام جامعه دارند. ویژگی خاص آراء امام (س) توجه ویژه به جایگاه توده‌ها است. امام (س) در عین تاکید به نقش و اهمیت نخبگان جایگاه محوری را از آن توده‌ها می‌داند و نقش و کارکرد نخبگان را با توجه به توده‌ها و امر خدمت رسانی به مردم تعریف می‌کند.