هدف اين تحقيق، يافتن نظام عملي اي است كه مولانا جلال الدين محمد بلخي در كتاب مثنوي خويش آن را معرفي نموده، بدان توصيه مي كند. روش كار بدين ترتيب است كه ابتدا پاسخ سه پرسش مقدماتي رسيدن به كمال براي چه كساني ممكن است؟ مجاهده و سلوك چه تاثيري در رسيدن به كمال دارد؟ و آيا مولانا براي هر صنفي آموزه عملي خاصي را توصيه مي كند؟ از مثنوي استخراج مي شود و سپس، دو روش (سيستم) عملي فردي و تحت هدايت مرشد معرفي شده، آموزه هاي مرتبط با هر كدام از اين دو روش به صورتي روش مند از مثنوي استخراج مي گردد و ارتباط و نحوه سازگاري بين اين دو روش مشخص شده، در پايان، مقايسه اي با بخش هايي از كتاب چهل حديث امام خميني صورت مي گيرد. در نتيجه اين تحقيق مشخص گرديد كه مولانا رسيدن به كمال را براي همگان ممكن مي داند و هر چند جذبه را در رسيدن به كمال، اصل مي داند، ليكن مجاهده را نيز به عنوان فراهم كننده زمينه رسيدن به كمال توصيه مي نمايد و آموزه هاي عملي وي خطابي عام داشته، تمامي انسان هاي به كمال نرسيده را در مي گيرد. هم چنين، علاوه بر توصيه هاي مولانا به رفتن تحت هدايت مرشد، در مجموع 73 آموزه عملي فردي نيز از مثنوي استخراج شده كه سالك بايد در عين اطاعت از مرشد بدان ها نيز عمل نمايد و تنها در هنگان تعارض با توصيه مرشد بدان ها عمل ننمايد. در ميان آموزه هاي عملي فردي، توصيه به مخالفت با نفس و پرهيز از شهوات و لذات دنيا براي رسيدن به فنا از ساير آموزه ها برجسته تر است.