یکی از نهادهای حقوقی خانواده که اسلام آن را امضاء نموده مهریه می باشد که بخشی از آیات و روایات را به خود اختصاص داده. از محتوای آیات و روایات وارده چنین برمی آید که در کمیت مهریه حدی تعیین نشده و خداوند در آیه ی 19 سوره ی نساء می فرماید: «آتَيْتُمْ إِحْداهُنَّ قِنْطاراً» قرار دادن قنطار( به معنای مال فراوان، پوست گاو پر از طلا) را به عنوان مهریه جایز می داند و در روایات نیز حدی برای آن تعیین نشده است. با اینکه آیه صراحتاً بر جواز مهریه ی زیاد دلالت دارد اما اگر مقدار مهریه به قدری زیاد باشد که زوج توان پرداخت آن را نداشته باشد که مورد بحث در این تحقیق است با استناد به قاعده ی « بطلان كلّ العقد بتعذر الوفاء بمضمونه » و قاعده ی « المؤمنون عند شروطهم » به علت غیر مقدور التسلیم بودن مورد معامله که از شرایط صحت همه ی معاملات می باشد. چنین عقدی باطل است و لزوم وفا ندارد. و چون مورد معامله مهر می باشد پس از اینکه باطل شد به مهر المثل تبدیل می شود و بطلان مهر هیچ تأثیری در بطلان عقد نکاح (دائم) ندارد زیرا از ارکان نکاح نیست هر چند که به تبع نکاح ایجاد شده و ظرف وجودی آن نکاح می باشد. کلید واژه ها: نکاح، مهریه، قدرت بر تسلیم