شناخت اندیشه متفکرانی که خارج از چهارچوب های رایج در علوم اجتماعی می اندیشیده اند، بدون علم و احاطه به تعریفی که آنها از هستی، انسان و جامعه ارائه داده اند، گاه می تواند زمینه پیدایش استنتاج های گمراه کننده و انحرافی باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با مطالعه مبانی سه گانه تقکرات امام به تدوین اصول و مبانی اندیشه ایشان در زمینه امنیت پرداخته؛ امنیت در اندیشه امام ابزار است نه هدف. کما اینکه کل سیاست نیز ابزار است. ابزاری در خدمت سیر الی الله در دنیای فانی طبیعت. اگر حکومت را ظرفی بدانیم که ارزش های یک ملت در آن حفظ می شود و از قوه به فعلیت در می آید، امنیت کارکردش از لحاظ امام ایمن ساختن و هموار کردن این شرایط است. ضمن اینکه نگاه هستی شناسانه و انسان شناسانه امام منجر به این می شود که ایشان نگرشی همه جانبه به امنیت داشته باشد، امام امنيت را دالي پرمايه مي پندارد كه دامنه موضوعيت آن از نفس انسان و تضاد جنود شيطاني با رحماني آغاز و مصاديق ديگر آن تا عينيات اجتماعي و به ويژه، روابط ميان بازيگران نظام بين الملل بسط پيدا مي كند، اين گستردگي موضوعيت است كه تمامي جنبه هاي مادي و معنوي را در بر مي گيرد و مبارزه اي همه جانبه و بي وقفه را ترسيم مي كند كه پيروز حقيقي آن به آرامش مي رسد و مغلوب آن همواره در نا امني است. بنابراين، امنيت در گفتمان امام خميني(ره) مترادف با آرامش است. واژگان کلیدی: امام خمینی، امنیت، معرفت شناسی، هستی شناسی، انسان شناسی