مفتاح‌الغیب، نخستین اثری است که در عرفان نظری، توسط صدرالدین قونوی نگاشته شد و لذا شمس‌الدین فناری نیز که در مصباح‌الانس، با استفاده از دیگر آثار قونوی، مفتاح‌الغیب را شرح داده است، در استدلالی کردن مباحث عرفانی سهم بسزایی دارد و چون اساساً نگاشتن تعلیقه بر مصباح‌الانس، تعلیقه بر آثار قونوی است، تعلیقات امام خمینی(س) بر مصباح‌الانس را نیز می‌توان قرائت او از تفکر قونوی به حساب آورد. اما چون امام از حکمای برجسته حکمت صدرایی نیز هست، تعلیقات او بر مصباح‌الانس، تا آنجا که به مسائل عرفانی ـ فلسفی مربوط است، مبتنی بر حکمت متعالیه صدرالمتألهین است و لذا با تقریرات فلسفه صدرایی به جا مانده از او نیز همخوانی دارد. بدینسان، این تحقیق، با بررسی و تحلیل قرائت امام خمینی از عرفان فلسفی قونوي، منظومه‌اي از آراي عرفانی امام را، براساس این تعلیقات و شرح و بسط آن‌ها، از طریق دیگر آثار او ارائه می‌دهد و ابتنای این تعلیقات را بر حکمت متعالیه صدرالمتألهین روشن می‌کند و اثبات می‌کند که عرفان فلسفی قونوی، چون بر مبنای حکمت مشاء است، برای استدلالی کردن عرفان، کاستی‌های علمی بسیاری دارد، اما عرفان فلسفي امام خمینی بر مبناي حكمت متعاليه و بر اساس تعليقات او بر مفتاح‌الغیب و مصباح‌الانس، توان تئوریزه کردن مبانی عرفانی را دارد و به معنایی، منطق عرفان نظری است. واژگان کلیدی: امام خمینی، صدرالمتألهین، قونوی، فناری، عرفان فلسفی.