گزاره های غیر اخلاقی، یا آن چه به تسامح در این پژوهش، رذیلت اخلاقی یا گناه نامیده شده است، بخشی از فعالیت های روزمرة همة انسان ها را شامل می-شود. این پژوهش در صدد تحلیل کیفیت و آثار اعمال غیر اخلاقی (گناه) است. انسان، بنا بر خلقتِ نیم فرشته و نیم حیوان خود، در کشمکش و نبرد دائمی، بین ابعاد انسانی خویش است و فرآیند همین کشمکش است که عرصة شکوفایی یا شکست اوست. انواع گناهانی که روزانه با آن ها روبروییم، منشأ این گناهان، آثار و نتایجی که این گناهان در زندگی ما بر جای می گذارند و راه رهایی از ارتکاب گناهان و در مرحلة بعد راه رهایی از آثار و نتایج گناهانی که تاکنون مرتکب شده ایم، موضوعات مورد اشارة این پژوهش است. این پایان نامه شامل سه بخش اصلی است. بخش اول به بررسی گناه در مثنوی مولوی اختصاص دارد و بخش دوم کنکاشی دربارة گناه، در آثار امام خمینی(س) است. در هردو بخش، طی پنج فصل به نظام های اخلاقی مولانا و امام خمینی(س)، تقسیم گناه، منشأ گناه، آثار و نتایج گناه و رهایی از گناه در آثار و عقاید آن دو، اشاره می شود. بخش سوم، مقایسة اجمالی این دو بخش و همسانی ها و ناهمسانی های دیدگاه های این دو متفکر است. نتیجة این بحث، توجه به مقام خطاکاری انسان در تدوین برنامه های تربیتی بشر است، زیرا به جای برنامه ریزی برای انسان کامل، به محدودیت ها و نقص های بشر معمول توجه کرده و برنامه ای منطبق با واقعیت، طرح می کنیم. کلید واژه: گناه، اخلاق، آثار گناه، رهايي از گناه، منشأ گناه.