شریعتی از آن دسته روشنفکران مذهبی به شمار می آید که در پی به کارگیری نیروی مذهب در راستای تحول سیاسی به منظور رویارویی با حکومت بود.اندیشه های شریعتی که برداشتی نو و کاملا بدیع از آموزه های اسلام و متفاوت با برداشت سنتی بود،مورد استقبال اقشار مختلف قرار گرفت،قرائت ایدئولوژیک شریعتی از مفاهیم اسلامی در گرایش نسل جوان به ستیزه جویی علیه حکومت شاه تاثیر به سزایی داشت.تعامل و همفکری شریعتی با فعالان عرصه سیاست و مذهب مانند مهندس بازرگان،آیت الله طالقانی،بهشتی،مطهری و ...در تکامل فکری و طرح نظرات سیاسی و دینی اش نقش داشت. شریعتی در حوزه اندیشه و عمل سیاسی با روحانیت به کنش و واکنش های مختلفی دست زد . نظرات او در باب مذهب تشیع و نقدهای متناقض بر کارکرد روحانیت هنوز هم تازگی و جذابیت خود را حفظ کرده و قضاوت های گوناگونی را در مجامع حوزوی و دانشگاهی بر انگیخته است. واکنش روحانیت در برابر پدیده شریعتی با توجه به لایه های فکری موجود در میان روحانیت ،مختلف و متنوع بوده است. روحانیت در برابر شریعتی عکس العملهایی از جنس تمجید و تحسین، تمجید همراه با تنقید، تنقید ملازم با توبیخ،توبیخ به اضافه تکفیر و ..... بوده است. این تمجید ها و تکفیرها از جانب روحانیون دلایل خاصی داشت که در حد و اندازه مقال مذکور مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است. مفاهیم کلیدی : تعامل،روحانیت،روحانیت سنتی ،طبقه رسمی روحانیت، عالمان دین،اجتهاد، نواندیش دینی،نهضت اسلامی