نهضت آزادي ايران از جمله گروه‌هاي سياسي است كه در سال 1340 هـ.ش تأسيس شد. اهميت اين گروه را مي‌توان در انگيزه مذهبي موسسان آن دانست. اعضاي گروه از جمله روشنفكران مذهبي به شمار مي‌آمدند. نهضت آزادي تنها گروه مذهبي – سياسي با سبقه روشنفكري است كه بعد از انقلاب مشروطه شكل گرفت. اين گروه در فعاليت‌هاي خود تعامل با امام و مراجع ديني را مدنظر داشتند. به همين دليل در بين ديگر گروه هاي سياسي از تفاوت و تمايز برخوردار بودند. همراهي و همكاري آنها با امام از جريان انقلاب سفيد آغاز شد و اين تعامل تا زمان تبعيد امام خميني ادامه داشت. بعد از تبعيد امام از ايران، جريان‌هاي سياسي من‌جمله نهضت آزادي ارتباطشان با امام قطع شد. اما نهضت آزادي خارج كشور كه مواضع يكسان و مشابهي با شاخه نهضت آزادي داخل كشور داشت، ارتباطش را با امام همچنان حفظ كرد. افرادي مانند ابراهيم يزدي، مصطفي چمران و قطب‌زاده با رهبر انقلاب در ارتباط بودند. اين گروه در راستاي پيروزي انقلاب نقش بسزا و موثري ايفا كرد. بعد از انقلاب هم تا نيمه سال 58 با وجود مشكلات فراوان در پيشبرد اهداف انقلاب با امام همراه بود. تسخير سفارت آمريكا در 13 آبان 58 باعث استعفاي دولت موقت و كناره‌گيري از نهضت آزادي از امام و انقلاب شد. اين پژوهش سعي دارد به چگونگي روند تعامل نهضت آزادي با امام وانقلاب اسلامي بپردازد. كليد واژه: نهضت آزادي، امام خميني، تعامل سياسي، گروه‌هاي سياسي.