امروزه حوزه سياست و مسائل مربوط به آن پيوسته در حال تغيير و گسترش بوده و دامنه آن حتي به امور خصوصي زندگي افراد كشيده شده است از اين رو چگونگي حكومت كردن (كه جزء لاينفك سياست است) مطابق ضوابط و معيارهاي مطلوب كه همان حكمراني مطلوب است بيش از پيش گسترش يافته و در حوزه‌هاي مختلف علمي مورد توجه ويژه قرار گرفته است در اين پژوهش هدف اصلي بررسي انديشه‌هاي سياسي امام خميني (ره) در مقوله «حكمراني مطلوب» و مسائل مربوط به آن است. در اين نوشتار «انتزاع و استخراج مفاهيم از متن و تحليل آن بر اساس مدل» به عنوان «روش تحقيق» به كار گرفته شده است. بدون ترديد در انديشه سياسي امام خميني (ره) به عنوان بنيانگذار انقلاب اسلامي و نظام جمهوري اسلامي علاوه بر پرداختن به مسأله سياست، ساختار نظام سياسي و مسائل مربوط به آن، به سياست عملي يا چگونگي حكومت كردن توجه ويژه شده است. ايشان به مقولات و ويژگي‌هاي حكمراني مطلوب در عمل توجه دارند و مطابق با ضوابط و آموزه‌هاي اسلامي در امر حكومت الگوي حكمراني مطلوب را ارائه مي‌دهند و با نگرشي ژرف، تحقق كرامات انساني را بر پايه تعاليم وحياني در چارچوب انديشه خويش مورد مداقه قرار مي‌دهند و با در نظر گرفتن يك الگوي سياسي حكمراني مطلوب به تعقيب برنامه‌هاي سياسي – اقتصادي و اجتماعي دست مي‌زنند. تكيه‌گاه اصلي حكمراني در نظريه امام (ره) بر رابطه حكومت و مردم قرار دارد و اين اصل در سيره امام (ره) كاملاً آشكار و روشن است.