پژوهش حاضر با عنوان "تعامل جبهه ملی با جنبش اسلامی ایران (از 40-1360) در اصل، پاسخي به این پرسش است که "چرا جبهه ملی به رغم مشی غیر دینی خود با جنبش اسلامی به رهبری امام خمینی همراهی کرد؟"پس از مطالعه اسناد وداده ها و نيز مقايسه دوره هاي تاريخي این فرضیه مطرح شد كه: "جبهه ملی تصورمي كرد امام و دستگاه روحانیت در نهایت راهی جز رفتار علمای مشروطه خواه ندارند و ناگزیر به استقرار دموکراسی و ایجاد حکومت مبتنی بر آراء عمومی تن خواهند داد از اين رو، به همراهی با آنان پرداختند." فرضیه مذکور با روش توصیفی- تحلیلی به آزمون گذاشته شد که در نهایت این نتیجه حاصل گردید: که جبهه ملی هم، تحت تأثیر مشکلات داخلی بعد از ملی شدن صنعت نفت وهم شکست مبارزات پارلمانی خویش که با شعار "عمل به اجرای صحیح قانون اساسی مشروطه" صورت مي گرفت، از یک سو در حاشیه قرار گرفت و عملا قادر به بسيج توده های مردم نبود و از سوی دیگر تحت تأثیر اين تصور قرار داشت كه در صورت همکاری و همراهی با نهضت اسلامی، سرانجام مي توانند قدرت اجرایی را از چنگ روحانيت خارج ساخته و خود مستقيما آن را بدست گيرند؛ زیرا از نگاه آنان، نیروهای مذهبی به رهبری امام فاقد قدرت اجرایی و مدیریتی قلمداد مي شدندو باور غالب اين بود كه روحانيان در نهایت به امور مذهبي و معوی صرف در جامعه اکتفا خواهند کرد و قدرت اصلی و اجرایی را چون گذشته بار ديگر بدست نيروهاي ملي خواهند سپرد، سرانجام مجبور به همراهی و همگامی با انقلابیون مذهبی شدند. واژه های کلیدی: تعامل، جبهه ملی، جنبش اسلامي، قيام 15 خرداد، دموکراسی.