هدف از این پژوهش بررسی نقش اقلیت های دینی یهودی و زرتشتی در انقلاب اسلامی ایران است. سپس به بررسی علل همگامی این دسته از اقلیت ها با انقلابیون در ماه های منتهی به انقلاب می پردازد. سوال اصلی نوشتار عبارت است از اینکه ، اقلیت های دینی یهودی و زرتشتی ، در روند انقلاب اسلامی ایران چه نقشی داشتند؟ با توجه به اینکه تحقیق مزبور ، در قدم نخست سعی در ارائه ی یک توصیف مناسب از روند مشارکت و تبیین نقش اقلیت های یهودی و زرتشتی در انقلاب اسلامی دارد ، به این خاطر فرضیه ارائه نگردیده است . روش گرداوری داده ها ، کتابخانه ای و از طریق مصاحبه می باشد . در مصاحبه تعدادی سوال به صورت باز مطرح شده است که مصاحبه گر به آنها پاسخ می دهد . روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز توصیفی است . عمده ترین یافته های این پژوهش بر این امر استوار است که اقلیت های دینی یهودی و زرتشتی در بوجود آوردن انقلاب ، نقشی نداشتند . آنها در مراحل آخر مبارزات مردم ، به انقلابیون پیوستند . همگامی این دسته از اقلیت ها به صورت شرکت در تظاهرات تاسوعا – عاشورا و اربعین 1357 ش ، انتشار چند اعلامیه در پشتیبانی از حکومت انقلابی و ابراز انزجار از رژیم پهلوی ، تشکیل ارگان های انقلابی مانند کمیته ی هماهنگی زرتشتیان و جامعه ی روشنفکران یهودی بود . یکی از دلایل اصلی همبستگی اقلیت¬های دینی با انقلابیون حفظ موجودیتشان بود. آنها در هر دوره برای حفظ جمعیت اندکشان با نظام¬های حاکم همکاری می¬کنند. لازم به ذکر است که در میان اقلیت¬ها، روشنفکرانی وجود داشتند که با نظام استبدادی شاه مخالف و خواستار حکومتی با مشی عدالت خواهانه بودند. همگامی این دسته از اقلیت¬ها با انقلابیون تأثیر فراوانی را در به میدان آوردن همکیشانشان داشت. واژگان کلیدی : انقلاب ، یهودیان ، زرتشتیان .