در اين پايان نامه به ديدگاه امام خميني درباره علم ازلي حق تعالي پرداخته شده است. اين مسئله از ديرباز مورد توجه انديشمندان مسلمان بوده و هر يك از مكاتب فكري موجود در جهان اسلام با توجه به ديدگاهشان در باب علم و ادراك انسان، به نظريه پردازي در اين حوزه پرداخته‌اند. از ميان اين مكاتب ديدگاههاي 4 مكتب مطرح در جهان اسلام يعني مكاتب منشاد، اشراق، متعاليه و عرفان نظري بيشتر مورد توجه و اقبال بوده است. امام خميني پس از نقد و بررسي مكاتب فوق نظر خويش را ابراز نموده‌اند كه عبارتست از علم اجمالي در عين كشف تفصيلي. بدين معنا كه حق تعالي وقتي به ذات خود علم دارد در واقع به وجودات جميع اشياء عالم علم دارد زيرا خود افاضه كننده آن وجودات است.