اين پايان نامه با هدف تشريح و مقايسه ذكر از ديدگاه امام خميني (ره) و خواجگي احمد كاساني ، ابتدا به تصحيح رساله "در بيان ذكر" كاساني مي¬پردازد و با توجه به اين رساله و ساير رسائل وي جايگاه ذكر و تقسيم¬بندي¬هاي آن را در نزد اين عارف نقشبنديه تشريح مي¬نمايد، سپس با استخراج آراء امام خميني(ره) از كتب ايشان، به مقايسه¬اي تفصيلي بين آراء اين دو عارف بزرگوار در خصوص ذكر مي¬پردازد. روش اين پژوهش در فصلهاي اوّل وسوم روش كتابخانه¬اي، توصيفي- تطبيقي مي¬باشد و در فصل دوم كه به تصحيح رساله در بيان ذكر كاساني اختصاص دارد روش تصحيح انتقادي با تكيه بر دو نسخه خطي كتابخانه¬هاي مجلس و گنج بخش بكار رفته است. نتايج اين پژوهش حاكي از تشابهات بسيار در آراء امام خميني(ره) و خواجگي احمد كاساني در خصوص ذكر، اقسام و مراتب آن مي¬باشد اگر چه به نظر مي¬رسد امام خميني(ره) با تعمق بيشتر و نگاهي موشكافانه¬تر به مسئله ذكر به عنوان يكي از منازل عرفان عملي پرداخته¬اند. از همين رو ذكر خاص، عدد خاص و آداب خاص آن در رسائل كاساني به چشم مي¬خورد اما امام خميني(ره) با توجه به ظرفيت متفاوت افراد سالك، از دادن دستور ذكرخاص همراه با عدد مخصوص در كتاب¬هايشان خودداري نموده¬اند. واژگان كليدي: ذكر، روانشناسي ذكر ، الهيات ذكر ، امام خميني(ره)، خواجگي احمد كاساني