(چکیده شامل هدف تحقیق، روش تحقیق، طرح تحقیق و یافته ها و نتایج تحقیق می باشد) چکیده : شناخت دولت‌هاي عصر پهلوي در سال‌هاي منتهي به انقلاب اسلامي و ناكارآمدي اين دولت‌ها در مواجهه با بحران‌هاي پيش‌رو يكي از علل پيروزي انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني (س) مي‌باشد. در اين ميان دولت مهندس جعفر شريف‌امامي به منظور مقابله با بحران‌هاي ناشي از تب و تاب انقلابي ايران و چاره‌جويي براي خروج رژيم شاه از بحران طي ماه‌هاي شهريور تا آبان سال 1357هـ . ش روي كار آمد. عملكرد نامطلوب دولت‌هاي پيشين در امر توسعه سياسي، اقتصادي و فرهنگي منجر به انفكاك سياسي بين رژيم شاه و جامعه، وابستگي اقتصادي و اشاعه مصرف‌گرايي و ترويج فرهنگ تجدد به شكل افراطي و ضديت با نهادهاي مذهبي و روحانيت و عدم برآورده شدن خواسته‌ها و مطالبات عمومي طيف وسيعي از اقشار مختلف جامعه گرديد و حكومت پهلوي را با بحران‌هاي جدي مواجه ساخت. تشكيل دولت شريف امامی كه تحت لواي آشتي ملي و به منظور تسكين بخشي به جامعه ملتهب ايران و آشتي با ملت در ماه‌هاي اوج بحران بود به دليل اوج‌گيري مبارزات مردم به رهبري امام خميني (س) و هم‌چنين شخصيت وابسته نخست‌وزير به حاكميت و تراكم قدرت در حوزه‌ي دولت و ناكارآمدي نخبگان سياسي در مواجهه با بحران و تعارض در تصميم‌گيري بين آنان در برخورد با رخدادهاي جديد و اقدامات انفعالي و گاه خشن با مخالفين عليرغم اعطاي بسياري امتيازات به آنان با هدف آرام كردن اوضاع قادر به مهار و كنترل بحران نگرديد و سياست‌هاي ناكارآمد اين دولت‌ها منجر به گسستگي مقاومت در بين كارگزاران رژيم شاه و همگرايي و اتحاد بين مخالفين شد.