سقط جنين يكي از جرائم شايع عصر ماست كه مباحث مهمي را در فقه و حقوق به خود اختصاص داده است. در ارتباط با حكم اوليه وثانويه سقط جنين فقهاي مذاهب با تقسيم‌بندي دوران حيات جنيني به ٢ مرحله پيش از ولوج روح و پس از ولوج روح نظرياتي را ارائه داده‌اند. در ارتباط با حكم اوليه سقط جنين فقهاي اماميه سقط جنين قبل از از ولوج روح و بعد از از ولوج روح را حرام مي‌دانند و عمده دليل آن‌ها روايات و آيه ١٥١ سوره انعام است و ميان فقهاي اهل سنت به دليل فقدان نص در ارتباط با حكم اوليه سقط جنين قبل از ولوج روح اختلاف نظر است. اما همگي اتفاق‌نظر دارند به حرمت سقط جنين بعد از ولوج روح به دليل آيه «لاتقتلوا النفس التي حرم الله.» در ارتباط با حكم ثانويه سقط جنين به منظور درمان و پنهان نمودن ارتكاب اعمال خلاف و سقط جنين به انگيزه جلوگيري از رشد جمعيت يا تنظيم خانواده ميان فقهاي فريقين با توجه به مرحله قبل از ولوج روح و بعد از ولوج روح نظريات مختلفي بيان شده است. در ارتباط با اين جرم در قانون مجازات اسلامي مصوب ٢/٣/١٣٧٥ قانونگذار با مدنظر قرار دادن مقرارت قانون مجازات عمومي سابق طي سه ماده (622-624) مجازات‌هايي را براي اين جرم حسب مورد پيش‌بيني نموده است.