هدف كلي اين رساله، جستجو و پژوهش در چارچوب دين اسلام و عرفان اسلامي پيرامون مسأله رابطه و نسبت وحي و مكاشفه عرفاني بوده است. روش گردآوري مطالب در اين رساله كتابخانه‌اي بوده و پژوهش به صورت توصيفي تحليلي انجام گرفته است. مهمترين سئوالي كه در اين پژوهش مطرح شده است آن است كه نسبت ميان وحي و مكاشفه عرفاني چيست؟ در راستاي پاسخگويي به اين سئوال، نگارنده با مطرح كردن بحث چيستي وحي در بخش اول و بحث چيستي مكاشفه در بخش دوم، به تبيين آن دودر بخش سوم پرداخته است. با مطالعه بخش سوم اين رساله كه در واقع پاسخ اين پژوهش به سئوال مطروحه است، اين نتيجه به دست مي‌دهد كه وحي و مكاشفه هر دو از سنخ علم حضوري بوده، اما مرتبه وحي بالاتر از مكاشفه است. پس وحي حقيقت است و مكاشفه رقيقه آن. از اين رو، مي‌توان گفت كه اين دو نسبت به همديگر رابطه‌اي تشكيكي دارند. البته با وجود رابطه تشكيكي نسبت تباين فلسفي نيز ميان آن دو برقرار است. واپسين بخش اين رساله نيز ديدگاه امام خميني(ره) را در مورد مسأله نسبت وحي و مكاشفه مورد مطالعه قرار داده و چنين نتيجه به دست داد كه در نظر امام نيز وحي بالاتر از مكاشفه بوده و ميان آن دو رابطه تشكيكي حاكم است.