يکي از مهمترين مسائل حقوقی جهان تحت عنوان اتانازي (مرگ آسان) مورد بحث و مناقشه است. اتانازی پایان دادن به زندگی فردی به درخواست خودش و به دست دیگری است که با نیت رهایی او از درد و رنج طاقت فرسا یا یک بیماری لاعلاج صورت می گیرد. در کلام فقها رضايت به قتل در قالب اذن يا امر به قتل خود مطرح شده است که نظرات مختلفي در اين زمينه وجود دارد. عقيده‌اي که تمام فقها به آن اتفاق‌نظر دارند، اين است که اذن مرتکب به قتل خويش عمل کشتن را مباح نمي‌کند، لذا شخص، مرتکب فعل حرامي شده است. اتانازي که ويژگي اصلي آن رضايت مي‌باشد، در هيچ کدام از استثنائات حقوقی قرار نمي‌گيرد؛ در نتیجه رضایت به قتل مجوز عمل ارتکابی نیست. مهم ترین عنصر در اتانازی، رضایت مجنی علیه می باشد. اصل اولیه این است که رضایت مجنی علیه، مجوز جرم ارتکابی نمی باشد. در مورد قتل نیز بدین گونه عمل می شود و بعضی از انواع اتانازی را می توان مصداقی از قتل عمدی دانست، مگر اینکه مشمول حکم استثنائی ماده 268 ق.م.ا شود. در مورد دایره شمول این ماده اختلاف نظر هست. مطابق این ماده برای اینکه رضایت مجنی علیه موجب سقوط قصاص یا دیه گردد، باید متعاقب عمل جانی، مجنی علیه اعلام عفو کند و الا مشمول این ماده نمی شود. در صورت عفو از قصاص از سوی مجنی علیه، اولیاءدم نمی توانند مطالبه دیه کنند. اگر عمل مرتکب مشمول ماده فوق شود، نامبرده از بابت تعزیر مشمول ماده 612 ق.م.ا خواهد شد. واژگان کلیدی: اتانازی، رضایت مجنی علیه، انگیزه مرتکب