يكي از مباحث مهم در فقه اسلامي كه در ارتباط با پيروان مذاهب واديان ديگر به طور عام و مذهب عامه اهل سنت به طور خاص مورد ابتداء مردم قرار مي‌گيرد بحث تقيه و مسائل پيرامون آن است.مرحوم شيخ انصاري و بسياري از فقهاي ديگر به تبعيت از ايشان فقط از زاويه احكام عبادي به مبحث تقيه پرداخته اما حضرت امام خميني بحث تقيه را صرفا يكبحث فقهي كه مربوط به عبادات يا معاملات باشد مطرح ننموده بلكه از نظر ايشان تقيه به عنوان يكي از مباحث فقه سياسي هم مطرح است.اين پايان نامه از دو بخش و هر بخش آن متشكل از چندين فصل مي‌باشد كه بخش اول آن مربوط به كليات مباحث تقيه مانند تاليف وتقسيم تقيه و بيان مدارك و دلايل آن قاعده مي‌باشد. بخش دوم آن اختصاص به احكام تقيه داشته كه در آن نظرات مختلف فقها از جمله حضرت امام خميني بيان شده.ازديدگاه امام خميني فلسفه تشريع تقيه حفظ دين وبقاء مذهب است و اگر تقيه كردن در جائي مستلزم تخريب دين يا تحريف آن گردد نه تنها هدف شارع را تامين نكرده بلكه با فلسفه تشريع تقيه نيز منافات دارد.